Pages

Thursday, August 29, 2013

Life is Journey


Mum & Younger brother were crying for letting me go beside my lifeless body.
They wanted me to stay but didn't want me to hurt anymore.
Bro's singing for making me laugh just to comfort me.

Every night I fell asleep Mum's holding my hand like she could touch them never.
Sometimes I'd listen outside her door and I'd hear how mum cried for me in the middle of the night.
She complained to the God about Leukemia.
She's afraid to see the truth.

I prayed for her more than me because she'd lost my dad before.

I wished i could have stopped the time without pain.
Time's running out so fast.
I was in the precious days with the people I loved.


Yup, Life is just journey.
There are the start and the end of living. 
There is no chance to create the life what we want to.
 I would have gone earlier because my journey is too short.
But you cannot run away from the end too that's why live happily when you are alive.

ထိုသူကား လူျဖစ္၏

စိန္လက္စြပ္ခ်င္း တူရင္ေတာင္
သူေဌး၀တ္တဲ႔ လက္စြပ္မွ
အစစ္လို႔ ျမင္သူ

အ၀တ္အစားခ်င္း တူရင္ေတာင္
ခ်မ္းသာတဲ႔သူ ၀တ္ထားတာမွ
Brand အစစ္လို႔ ယံုၾကည္သူ

အျပံဳးခ်င္းတူရင္ေတာင္
ခ်မ္းသာတဲ႔သူ ျပံဳးျပတာကိုမွ
ဂုဏ္ယူမဆံုး ျဖစ္တတ္သူ

အသားမဲတာခ်င္းတူရင္ေတာင္
မဲျပာေနတဲ႔ သူေဌး အသားေရကိုမွ
ညိဳေခ်ာေလးလို႔ ထင္တဲ႔သူ

ဆရာ၀န္ခ်င္းတူရင္ေတာင္
ေစ်းၾကီးေပးျပီး ကုရတဲ႔ေဆးခန္းမွာ
ထိုင္တဲ႔သူကိုမွ
ဆရာ၀န္လို႔ အားကိုးမိသူ

တပည္႔ခ်င္းတူရင္ေတာင္
ေဒၚလာေပးျပီးတတ္တဲ႔
နာမည္ၾကီးသားသမီးမ်ားကိုမွ
တပည္႔လို႔ ေခၚေ၀ါတတ္သူ


အသုဘခ်င္းတူရင္ေတာင္
တေစၦဘ၀ကေန
ငါ႔အသုဘကို ဘယ္သူေတြလာတယ္

စည္ကားလိုက္တာလို႔ 
ငရဲဘ၀နဲ႔ ၾကြားမည္သူ

Saturday, August 17, 2013

ဘ၀ႏွင္႔ အခ်စ္


ေဆးလိပ္ဖြါျပီး စဥ္းစားရျခင္းက
ေမာင္႔အတြက္ စည္းစိမ္ဆိုလွ်င္
မ်က္ႏွာၾကက္ကို ေငးျပီး ေတြးေတာရျခင္းက
ကိုယ္႔တြက္ သုခပင္္

စြယ္ေတာ္ရြက္ေတြခူးျပီး
စာအုပ္ၾကားထဲညွပ္ခဲ႔တဲ႔ ေမာင္ဟာ
ကဗ်ာစာအုပ္ကို ခ်ိဳင္းၾကားညွပ္ျပီး
ေခါင္းငိုက္စိုက္နဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ေနေလျပီ

အခ်ိန္ကား
လူကိုမေစာင္႔ေသာ္ျငားလဲ
လူကိုေျပာင္းလဲႏိုင္စြမ္းရွိ၏
ထိုေျပာင္းလဲျခင္းတရားတြင္လဲ
လူေကာင္း လူဆိုး အျဖစ္ခိုင္းေစသည္႔
အဓိကတရားခံကား ေရြးခ်ယ္ခြင္႔ မရွိတဲ႔
ေလာကဓံပဲေမာင္


လူတန္းစားႏွစ္ခု မတူညီျခင္းသည္ပင္
ခြဲခြါျခင္းရဲ႕ အစဟု
ေမာင္ကား လက္ေတြ႔ဆန္ဆန္ စြပ္စြဲခဲ႔တယ္

 
ေမာင္ေျပာသလို
ေျပးတတ္ေနတဲ႔ ကုန္ေစ်းႏွဳန္းကို
ေရခဲအုပ္ျပီး က်ခိုင္းလို႔ မရသလို
ဘ၀ႏွင္႔ အခ်စ္ ထပ္တူက်ဖို႔က
လူႏွစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ မျပီးဘူး

နင္နဲ႔ငါ

မအားတဲ႔ၾကားက အခ်ိန္ေတြကိုဖဲ႔ျပီး
နင္႔ကို ေတြ႔ႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ႔တယ္
သူစိမ္းတစ္ေယာက္ထက္ ငါက အေရးမပါေတာ႔
ရင္နာမိတာကလြဲလို႔ ငါ႔ႏွလံုးသားကို ရိုက္ခြဲျပီး
လမ္းခြဲၾကစို႔လို႔ ေျပာဖို႔ အားနာတယ္ဟ

မိန္းကေလးေပမဲ႔ တျခားသူေတြထက္ ပိုျပီးအားငယ္တတ္သူဟာ
ခံစားရလြယ္တတ္တယ္လို႔ ေျပာျပီး နင္ပဲ ေမ႔သြားတာလား
မဟုတ္ဘဲ ငါကပဲ ရင္႔က်က္သြားတာလား
ရင္႔က်က္တယ္ဆိုရင္လဲ ဟန္ေဆာင္တာ ျဖစ္လိမ္႔မယ္လို႔
မ်က္ရည္စိုေနတဲ႔ ေခါင္းအုန္းေလးက
ညတိုင္းေျပာလိမ္႔ေမ

မၾကိဳက္တာေတြ လုပ္ေနတဲ႔ နင္႔ကိုဟန္႔တားဖို႔
ငါ႔မာနက ခြင္႔မျပဳဘူး
"တကယ္ခ်စ္ရင္ ျပဳျပင္ပါလိမ္႔ေမ
ေျပာေနမဲ႔အစား ေစာင္႔ၾကည္႔ပါ
ေစာင္႔ၾကည္႔လိုက္မွ ဒီအတုိင္းဆိုရင္
နင္ပဲ ေျပာင္းလဲပါ
တစ္ဘ၀လံုး ႏွလံုးေရာဂါရမဲ႔အစား
တစ္ခါတည္းသာ ေဆးကုလိုက္ပါ " တဲ႔

ပင္ပန္းလြန္းေတာ႔
မဆံုႏိုင္တဲ႔လမ္းကို ဒုကၡခံျပီး
ေဖာက္မေနေတာ႔ပါဘူး

Saturday, August 10, 2013

ႏွစ္ဆယ္႔တစ္ရာစု ေခတ္ပါ အေမ


မိန္းကေလးေတြ သူတို႔တန္ဖိုးကို
ေပတံတိုတိုေလးနဲ႔သာ တိုင္းတာလာၾကတာ
ေယာကၤ်ားေလးရွားတဲ႔ေခတ္ ေရာက္လာလို႔ပါ အေမရယ္

ဟုိေဘလ္ ဒီေဘလ္
ဟိုအသင္း ဒီအသင္း
ဟုိအလွဳ ဒီအလွဳနဲ႔
လိုခ်င္တဲ႔ပစၥည္း ၀ယ္ခ်င္ျပန္ေတာ႔
စိတ္က မ၀ယ္နဲ႔လို႔ တားေသာ္ျငားလဲ
ေျခေထာက္က ဆိုင္ေရွ႕က မခြါႏိုင္မွေတာ႔
လစဥ္ လိုေငြျပေနတာ အဆန္းမွမဟုတ္တာ
ဒါလဲ ေငြေစ်းက်ျပီး ကုန္ေစ်းႏွဳန္းတတ္လာတဲ႔
21ရာစု ေခတ္ေၾကာင္႔ပါ အေမရယ္

ဒီေခတ္မွာ ၾကက္သားဟင္း၀ယ္လာတိုင္း
ေစ်းျခင္းေတာင္းကို အားရပါးရကိုင္
ေခါင္းကိုေမာ႔ကာ ေျမာက္ၾကြေျမာက္ၾကြ ေျခလွမ္းနဲ႔
လမ္းမွာေတြ႔တဲ႔ လူတကာကို လိုက္ႏွဳတ္ဆက္တဲ႔ လူေတြလဲရွိတယ္ အေမရယ္

ေဘာင္းဘီဖင္ကြ်တ္၀တ္တဲ႔ ေကာင္ေလးေတြရွိလာမွေတာ႔
ေကာင္မေလးေတြ တျဖည္းျဖည္း ေအာက္ကတို အထက္ကဟုိက္လာတာ
ဘယ္သူ႔အျပစ္တင္ရမွာတုန္း
အဘြားေျပာသလို ညည္းတို႔ေမြးတဲ႔ ေခတ္ကိုက မေကာင္းတာပါ အေမရယ္

က်ဳပ္ခ်စ္ေသာ ျမိဳ႕

ထိုျမိဳ႕ကား မယူျမစ္ေဘးမွာ ခန္႔ခန္႔ညားညားတည္ရွိေနတဲ႔ျမိဳ႕
ထိုျမိဳ႕ကား ေရလမ္းတစ္ခုတည္းသာရွိတဲ႔ ဆက္သြယ္ရခက္တဲ႔ျမိဳ႕
ထိုျမိဳ႕ကား ကုလားမရွိ ဗုဒၶဘာသာသီးသန္႔ေနထိုင္ေသာျမိဳ႕
ထိုျမိဳ႕ကား ဘဲငါးရာေတာင္မွေနထြက္ျပီး ေမယူေတာင္တန္းထဲသို႔ေန၀င္တဲ႔ အလြန္လွတဲ႔ျမိဳ႕
ထုိျမိဳ႕ကား ေငြေၾကးမခ်မ္းသာေပမဲ႔ ပညာတတ္မဆင္းရဲတဲ႔ျမိဳ႕
ထိုျမိဳ႕ကား အင္တာနက္မရွိေပမဲ႔ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ စာၾကည္႔တိုက္ရွိတဲ႔ျမိဳ႕
ထိုျမိဳ႕ကား အေ၀းကၾကည္႔ရင္ ေစတီျဖဴျဖဴေလးေတြနဲ႔ အလြန္က်က္သေရရွိတဲ႔ျမိဳ႕
ထိုျမိဳ႕ကား ပညာတတ္ေတြတြက္ အလုပ္ရွားတဲ႔ျမိဳ႕
ထိုျမိဳ႕ကား သာေရးနာေရးတြက္ အားတတ္သေရာ လုပ္ကိုင္ၾကတဲ႔ လူငယ္ေတြရွိတဲ႔ျမိဳ႕
ထိုျမိဳ႕ကား ညက်ရင္ ေဆြးေဆြးေျမ႕ေျမ႕ သီးခ်င္းသံေတြၾကားရတဲ႔ အႏုပညာရွင္ေတြမ်ားတဲ႔ျမိဳ႕
ထိုျမိဳ႕ကား ည ၇ နာရီကေန ည၁၀ နာရီထိသာ မီးရတဲ႔ျမိဳ႕
ထိုျမိဳ႕ကား ကားမရွိေပမဲ႔ ဆိုက္ကားမ်ားေသာျမိဳ႕
ထိုျမိဳ႕ကား မိုးရြာရင္ ရြံထတဲ႔ျမိဳ႕
ထုိျမိဳ႕ကား က်ဳပ္ခ်စ္တဲ႔ ေမြးရပ္ " ရေသ႔ေတာင္" ျမိဳ႕

Friday, August 9, 2013

မ်က္ႏွာ

နာက်င္တဲ႔ဒဏ္ေတြၾကားက ျပံဳးျပေနတဲ႔ မ်က္ႏွာတခုကို
မ်က္လံုးစဖြင္႔ကတည္းက ပထမဆံုးျမင္ဖူးခဲ႔တယ္

ကိုယ္႔ကိုလာရန္မူတဲ႔ သူေတြကို
ျပန္လည္တိုက္ခိုက္ေနတဲ႔ ျခေသၤ႔လိုမ်က္ႏွာမ်ိဳးလဲ
သူ႔ဆီမွာေတြ႔ရတတ္တယ္

ေလာကဓံေၾကာင္႔
အဲဒီ႔မ်က္ႏွာဟာ ႏြမ္းရိေနေပမဲ႔
ကိုယ္႔ကိုျမင္ရင္ အျမဲတမ္း ရႊင္လန္းေနတတ္တယ္

တခါတေလ တိတ္တိတ္ေလး ငိုတတ္ေပမဲ႔
က်ဳပ္မသိေအာင္
မ်က္ရည္ေတြကို ၀ွက္ကြယ္ထားတတ္တယ္

ဇရာေၾကာင္႔ အဲဒီ႔မ်က္ႏွာဟာ
အေရေၾကာင္းေတြေပၚလာေပမဲ႔
သူ႔ရဲ႕ ႏွပ်ိဳေနတဲ႔ မ်က္၀န္းေတြဟာ
ကိုယ္႔အတြက္ ဘယ္ေတာ႔မွ
ေပ်ာက္ဆံုးမသြားခဲ႔ဘူး

ဘယ္အရာနဲ႔မွ လဲလို႔မရဘူး
သက္ရွိသက္မဲ႔တိုင္းရဲ႕ ေမတၱာရွင္
သားသမီးတြက္ဆိုရင္ အသက္ေတာင္လဲ၀ံတဲ႔
ေမြးမိခင္ရဲ႕ ေအးျမလွတဲ႔ မ်က္ႏွာ....