ကိုယ္စားမဲ႔ အစာ ခိုးကိုးရာမဲ႔ သူတို႔ကို
သနားလို႔ ေကြ်းမိတယ္
သူတို႔ေတြေၾကာင္႔
ကိုယ္႔အိမ္မွာ ကိုယ္ေနျပီး
ေခြးေျပး ၀က္ေျပး ေျပးေနရတယ္
ကိုယ္႔ျပည္မွာ ကိုယ္ေနျပီး
ကိုယ္႔အိမ္ကို မီးတိုက္ခံရတယ္
သူတို႔ေတြေၾကာင္႔ လူေန အိမ္ကေန
ျပာအတိနဲ႔ သုသာန္ေတြလို႔
ဆိတ္သုန္းသြားခဲ႔တယ္
ခိုးကိုးရာမဲ႔ အဘိုးအဘြားေတြ
မိဘမဲ႔ ကေလးေတြ တိုးလာခဲ႔တယ္
ႏွစ္ေတြၾကာလာေတာ႔
အေၾကာင္းေတြ သိလာတယ္
သူတို႔ စရုိက္ကဘာလဲ
သူ႔တို႔ အက်င္႔ ဘယ္လိုလဲဆိုတာ
ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြလို
ျပန္ျပီးခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနမယ္ထားအုန္း
ျခေသၤ႔ခံတြင္းထဲ ခုန္ဆင္းပလုိက္ေမ
ေၾကာက္လို႔မဟုတ္ဘူး ရြံလို႔
သူတို႔ေတြေၾကာင္႔
ငါတုိ႔ ရာဇ၀င္ သမိုင္းၾကီး
အေရာင္စြန္းသြားခဲ႔ေလျပီ
စကားတခြန္းပဲ ေျပာခ်င္တယ္
အေဖ အေမလိုခ်စ္မလား
ေမာင္ႏွမေတြလို ခ်စ္မလား
သမီးရည္းစားလို ခ်စ္မလား
ေခၚသြားၾကပါ ခ်စ္ၾကပါ
ငါ႔တို႔ေျမမွာ
သူတို႔ေတြကို ျမင္ရမဲ႔ အစား
ငါ႔မ်က္လံုးေတြသာ ကန္းလိုက္ပါေတာ႔။
No comments:
Post a Comment