Pages

Wednesday, July 31, 2013

အဆံုးမရွိတဲ႔ ေသာက

ေမွ်ာ္လင္႔သလို ဘာမွျဖစ္မလာ
ျပန္ညိွေတာ႔လဲ ရလာတာက မ်က္ရည္
ဖြင္႔ေျပာဖို႔ ၾကည္႔ျပန္ေတာ႔လဲ
လူတိုင္း ကိုယ္႔အပူနဲ႔ ကိုယ္


အိပ္ကုတင္တခု
အ၀တ္ဗီရိုတျခမ္းကို မွ်သံုးေနရတဲ႔
ၾကမ္းျပင္ေပၚ လူးလိမ္႔အုန္းေပါ႔ေလ

မသြားလို႔ မရတဲ႔ အလုပ္ဆိုေတာ႔
မို႔ေနတဲ႔ မ်က္လံုး ေရခဲရိုက္
ျပီးေတာ႔
ဟန္ေဆာင္ျပံဳး တပြင္႔ပါ
နင္ပန္ဆင္ေလအုန္း

အစဆံုး ရွာမေတြ႔တဲ႔
ၾကက္ဥကို ရိုက္မခြဲရဲေတာ႔
ထမ္းထားတဲ႔ တာ၀န္ေက်ဖို႔
ပခံုးႏွစ္ဖက္ ေတာင္႔ခံထားအုန္းေလ

No comments:

Post a Comment