သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြ တေျဖာက္ေျဖာက္နဲ႔
တိတ္ဆိတ္ျခင္းကိုမ်ား အသက္သြင္းေနသလား .....
အေဖာ္မစံု တစ္ကိုယ္တည္း
ကားဂိတ္ေလးေတာင္ ေသြ႔ေျခာက္ေျခာက္ႏိုင္ပ.....
ေန႔တိုင္းေလွ်ာက္တာ ဒီလမ္းပါပဲ
အခ်ိန္တိုင္း ေမွ်ာ္မိတာလဲ သူ႔ပံုရိပ္ပါပဲ.....
ပုန္းကြယ္ေနသူတစ္ေယာက္ရဲ႔ သဲလြန္စ
ရွာဖို႔ခက္လြန္းတယ္ေလ.....
အသစ္တဖန္ျပန္စဖို႔ ဆုမေတာင္းပါဘူး
အရင္လိုခံစားခ်က္ ေျပာင္းမသြားတာကသာ ခက္တာ.....
ေနလို႔ထိုင္လို႔ေကာင္းတဲ႔ ေလာကၾကီးတစ္ခု ပိုင္ဆိုင္ဖို႔
အနားမွာ နင္တစ္ေယာက္ရွိေနဖို႔ လိုေသးတယ္.....
သမုဒၵရာ ၀မ္းတစ္ထြာကို ျဖည္႔ဖို႔ လြယ္ကူခဲ႔ေပမဲ႔
ႏွလံုးသားကြက္လပ္ ျဖည္႔ဖို႔ ခက္ခဲပါတကား.....
PS: Original Photo https://www.facebook.com/photo.php?fbid=4365185281314&set=a.1138259730192.2021428.1038332401&type=1&theater
No comments:
Post a Comment