အစားစာေကာင္းေတြ ဘယ္ေလာက္ေကြ်းေကြ်း, ေနမေကာင္းျဖစ္ရင္ တိရစာၦန္ဆရာ၀န္ေခၚျပီး ေဆးကုေပးေပမဲ႔ ဒါေတြက ငါ႔ရဲ႔ သုခေတြ မဟုတ္ဘူး။ ေပ်ာ္ေစခ်င္ရင္ ဒီေလွာင္အိမ္တံခါးကိုသာ လွစ္ဟေပးလိုက္ပါဟာ။ ဘ၀မွာ တစ္ခါေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ အေ၀းကိုပ်ံသန္းခြင္႔ရပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္ နင္ေျပာအုန္းမယ္ ေက်းဇူးတရား ကမ္းလိုက္တာလို႔ မဟုတ္ပါဘူး နင္အခ်စ္ထဲမွာ အတၱေတြပါေနတယ္ဟ။ တကယ္လို႔ နင္႔ကုိသာ ငါတို႔ရဲ႔ ေႏြေထြးတဲ႔ အသိုက္အိမ္မွာ ေလွာင္ထားရင္ နင္စိတ္ခ်မ္းသာမွာလား။ နင္လဲေျပာမွာ ဒါငါ႔ရဲ႔ ကမာၻမဟုတ္ဘူးလို႔ ေန႔တုိင္း ေအာ္ငိုေနတဲ႔ နင္႔ရဲ႔ အသံကို ငါၾကားရမွာ ေသခ်ာတယ္။
ေလေတြ တေ၀ါေ၀ါတိုက္ေနတဲ႔ ဟိုးအ၀းဆံုးေကာင္းကင္ထိ ခြန္အားရွိသေလာက္ ငါပ်ံပစ္ေမ။ လိပ္ျပာေလးေတြနဲ႔ လွပေနတဲ႔ ေရာင္စံုပန္းခင္းၾကီးေပၚကေန လွလွပပၾကီး ငါလဲ ပ်ံႏိုင္တယ္ဆိုတာ သူတို႔ေတြကို ျပခ်င္တယ္။ ဘာရနံမွ မပါတဲ႔ ေလႏုေအးေအးေတြကို အားရပါးရ ရူပစ္မယ္။ မုန္းတိုင္းမိရင္လဲ စိတ္မပူပါနဲ႔။ ငွက္တို႔ရဲ႔ ဗီဇက သဘာ၀ေဘးကို ေကာင္းေကာင္း ေရွာင္ရွားတတ္ပါတယ္ဟာ။ စပါးခင္းေတြ ယာခင္းေတြ အသီးအႏွံစိုက္ထားတဲ႔ အခင္းနားသြားျပီး ပိုင္ရွင္ျဖစ္တဲ႔ လူေတြနဲ႔ တခါေလာက္က်ီစယ္ခ်င္တယ္။ သာယာတဲ႔ အသံနဲ႔ ေတာတန္းတခုလံုး ေအးခ်မ္းသြားေအာင္ သီခ်င္းေတြကို ေအာ္ဆိုပစ္မယ္။ ျမင္႔မားလွတဲ႔ ေတာင္ေတြၾကားက ေရတံခြန္နားကိုသြား ငါးေတြကို ငါရဲ႔ ေန႔လည္စာအျဖစ္ တည္ခင္း တေရးတေမာေလာက္ အိပ္ပါရေစ။ လူေတြမွာသာ ခံစားတတ္တဲ႔ ႏွလံုးသားရွိတာမဟုတ္ဘူး, အျပာေရာင္သမ္းေနတဲ႔ ေကာင္းကင္ကို ေငးေမာဖို႔ , မိုးဖြဲဖြဲေလးေအာင္မွာ အေတာင္ေတြ စိုစြတ္ေစဖို႔ , ေရႊအိုေရာင္ အလွတရားနဲ႔ ခမ္းနားေနတဲ႔ ညေနခင္း ေတြထဲမွာ ငွက္ေတြလဲ ေမြ႔ေလ်ာ္တတ္ပါတယ္ဟာ။ အဲလိုမ်ိဳးသာ ေနရရင္ အိပ္ရာကႏိုးရင္ ဘာစားရမလဲ ေရွ႔ဆက္ျပီး ငါဘာလုပ္ရမလဲ ငါမပူဘူး။
ငါ႔အေတာင္ပံေတြ သံုးခြင္႔မရတာ လူသားေတြ ေျခေထာက္ျပတ္သြားတာနဲ႔တူတူပဲ။ ေျခေထာက္က်ိဳးရင္ေတာင္ ျပန္ေကာင္းႏိုင္ေသးတယ္ ငါ႔မွာက ရွိရဲ႔နဲ႔ ပစ္ပယ္ထားျခင္းခံရတဲ႔ အေတာင္ပံေတြပါလား။ ငါ႔ဘ၀က က်ဥ္းေျမာင္းလြန္းပါတယ္ဟာ။ တရက္ျပီးတရက္ ဒီေလွာင္အိမ္ထဲမွာပဲ က်က္စားရတဲ႔ ေန႔တိုင္းရက္တိုင္းကို စိတ္ကုန္လာျပီ။ ပိုင္ရွင္ျဖစ္တဲ႔ နင္႔ကိုမခ်စ္လို႔ မဟုတ္ဘူး ငါ႔ကိုယ္ငါ ညဥ္းညဴးမိတာပါ။ ေက်းဇူးျပဳျပီး တံခါး ဖြင္႔ေပးပါ ငွက္ျဖစ္က်ိဳးနပ္တဲ႔ ငွက္တစ္ေကာင္ အျဖစ္ ငါ႔ကို ရွင္သန္ခြင္႔ေပးပါ။
ဒီေလွာင္အိမ္ထဲကေန ပ်ံသန္းပါရေစ..........ပ်ံသန္းခြင္႔ေပးပါဟာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာ
 |
| Add caption |
ေလေတြ တေ၀ါေ၀ါတိုက္ေနတဲ႔ ဟိုးအ၀းဆံုးေကာင္းကင္ထိ ခြန္အားရွိသေလာက္ ငါပ်ံပစ္ေမ။ လိပ္ျပာေလးေတြနဲ႔ လွပေနတဲ႔ ေရာင္စံုပန္းခင္းၾကီးေပၚကေန လွလွပပၾကီး ငါလဲ ပ်ံႏိုင္တယ္ဆိုတာ သူတို႔ေတြကို ျပခ်င္တယ္။ ဘာရနံမွ မပါတဲ႔ ေလႏုေအးေအးေတြကို အားရပါးရ ရူပစ္မယ္။ မုန္းတိုင္းမိရင္လဲ စိတ္မပူပါနဲ႔။ ငွက္တို႔ရဲ႔ ဗီဇက သဘာ၀ေဘးကို ေကာင္းေကာင္း ေရွာင္ရွားတတ္ပါတယ္ဟာ။ စပါးခင္းေတြ ယာခင္းေတြ အသီးအႏွံစိုက္ထားတဲ႔ အခင္းနားသြားျပီး ပိုင္ရွင္ျဖစ္တဲ႔ လူေတြနဲ႔ တခါေလာက္က်ီစယ္ခ်င္တယ္။ သာယာတဲ႔ အသံနဲ႔ ေတာတန္းတခုလံုး ေအးခ်မ္းသြားေအာင္ သီခ်င္းေတြကို ေအာ္ဆိုပစ္မယ္။ ျမင္႔မားလွတဲ႔ ေတာင္ေတြၾကားက ေရတံခြန္နားကိုသြား ငါးေတြကို ငါရဲ႔ ေန႔လည္စာအျဖစ္ တည္ခင္း တေရးတေမာေလာက္ အိပ္ပါရေစ။ လူေတြမွာသာ ခံစားတတ္တဲ႔ ႏွလံုးသားရွိတာမဟုတ္ဘူး, အျပာေရာင္သမ္းေနတဲ႔ ေကာင္းကင္ကို ေငးေမာဖို႔ , မိုးဖြဲဖြဲေလးေအာင္မွာ အေတာင္ေတြ စိုစြတ္ေစဖို႔ , ေရႊအိုေရာင္ အလွတရားနဲ႔ ခမ္းနားေနတဲ႔ ညေနခင္း ေတြထဲမွာ ငွက္ေတြလဲ ေမြ႔ေလ်ာ္တတ္ပါတယ္ဟာ။ အဲလိုမ်ိဳးသာ ေနရရင္ အိပ္ရာကႏိုးရင္ ဘာစားရမလဲ ေရွ႔ဆက္ျပီး ငါဘာလုပ္ရမလဲ ငါမပူဘူး။
ငါ႔အေတာင္ပံေတြ သံုးခြင္႔မရတာ လူသားေတြ ေျခေထာက္ျပတ္သြားတာနဲ႔တူတူပဲ။ ေျခေထာက္က်ိဳးရင္ေတာင္ ျပန္ေကာင္းႏိုင္ေသးတယ္ ငါ႔မွာက ရွိရဲ႔နဲ႔ ပစ္ပယ္ထားျခင္းခံရတဲ႔ အေတာင္ပံေတြပါလား။ ငါ႔ဘ၀က က်ဥ္းေျမာင္းလြန္းပါတယ္ဟာ။ တရက္ျပီးတရက္ ဒီေလွာင္အိမ္ထဲမွာပဲ က်က္စားရတဲ႔ ေန႔တိုင္းရက္တိုင္းကို စိတ္ကုန္လာျပီ။ ပိုင္ရွင္ျဖစ္တဲ႔ နင္႔ကိုမခ်စ္လို႔ မဟုတ္ဘူး ငါ႔ကိုယ္ငါ ညဥ္းညဴးမိတာပါ။ ေက်းဇူးျပဳျပီး တံခါး ဖြင္႔ေပးပါ ငွက္ျဖစ္က်ိဳးနပ္တဲ႔ ငွက္တစ္ေကာင္ အျဖစ္ ငါ႔ကို ရွင္သန္ခြင္႔ေပးပါ။
ဒီေလွာင္အိမ္ထဲကေန ပ်ံသန္းပါရေစ..........ပ်ံသန္းခြင္႔ေပးပါဟာာာာာာာာာာာာာာာာာာာာ
No comments:
Post a Comment