အုိေလာက

သူ႔ရို႔ခံစားရေရ ေ၀ဒနာကို ကမာၻကသိေအာင္ ျပခြင္႔မရဘဲ လူမသိ ရွင္မသိဘဲနဲ႔ သီလားေရလူတိ ဇာေလာက္မ်ားနိန္ယာေလ။

ဇာခါေလ ဇာခါေလ ဇာခါမွလူတိ အီးခ်မ္းကတ္ဖို႔လဲ။ ၂၀၁၂မွာ အဂင္႔ကမာၻပ်က္ဖို႔လားဆိုေရ သံသယတိလဲ ၀င္ပါလတ္ဗ်ာလ္။ ထိုေနရာမွာမီးေလာင္ ေဒေနရာမွာရီၾကီး မေကာင္းေရသတင္းတိရာနိန္႔စိုင္ၾကားနိန္ရေရ။ ဆူနာမီ နာဂစ္ ဂီရိ ဇာသူတိပီးခကတ္ေတ နာမည္လဲမသိ။ နာမည္ကေတာ႔လွနိန္ျပီးေက လူမ်ားတိ ဘ၀ကိုရက္ရက္စက္စက္ ဖ်က္ဆီးပခေရ။ နာက္ထပ္မိဖမဲ႔ကတ္ရျပန္ဗ်ာလ္။ ေနာက္ထပ္ သားသမီးတိ ဆံုးရွံုးရကတ္ျပန္ဗ်ာလ္။ သားေကာင္းရတနာ သမီးေကာင္းရတနာတိ မတိုးလာဘဲ မိဖမဲ႔အေခ်တိ သားေပ်ာက္လို႔ ပူေဆြးနိန္ေရ မိဖတိကို မြီးထုတ္ပီးနိန္လားလို႔ မိန္းခ်င္ေရ အုိေလာက။

ျပာလဲ႔နိန္ေရ အာကာေအာက္မွာ ရီၾကိဳင္ၾကိဳင္နဲ႔ ပင္လယ္ျပာ လွခ်င္္တိုင္းလွနိန္ခေရ။ စိတ္ဖိစီးမွဳရတိုင္း အပန္းေျဖဖို႔ လားကတ္ေတ ကမ္းေျခ မုန္းတိုင္း၀င္ေက လွႏိုင္သိလား။ အသက္ေပါင္းဇာေလာက္ကို မ်ိဳခ်ပလိုက္ယာေလ။ မျမဲေရ ေလာကဓံလို႔ေျပာရဖို႔ဗ်ာလ္။ ေဒကုတစ္မ်ိဳး တနားေကတစ္မ်ိဳးျဖစ္နိန္ေရ ကိုယ္႔စိတ္ကိုယ္ေတာင္ နားမလည္ႏိုင္စြာမွာ ေဖာက္ျပန္နိန္ေရ ရာသီဥတုေၾကာင္႔ျဖစ္လာေရ အက်ိဳးဆက္တိေအာက္မွာ ငါ႔ရို႔တိ သားေကာင္ျဖစ္လခကတ္ဗ်ာလ္။ ဇာကိုအျပစ္ပံုခ်ရခီဖို႔လဲ။ 

ေဒကမၻၾကီး ဇာခါမွ တည္ျငိမ္လားဖို႔လဲ။ ေနာက္ထပ္ ဇာေ၀ဒနာတိ ပီးဖို႔သိလဲ။ အသင္လဲမကယ္ႏိုင္ဗ်ာလ္လား အုိေလာက။

ေသာကအျပည္႔နဲ႔မ်က္လံုးတိကို လ်စ္လ်ဳရဳွနိန္ကတ္ေက အကြ်န္ရို႔တိကိုလူလို႔ ေခၚထိုက္သိလား။ ခိုကိုးရာမဲ႔နိန္ေရ လူတိကို ႏြီးထြီးမွဳမပီးဘဲ ကိုယ္႔အတၱကိုယ္ရာ ၾကည္႔နိန္ေရအထဲမွာ ငါ႔တစ္ေယာက္အပါအ၀င္လို႔ သိလိုက္မိေရအခ်ိန္မွာ ငါလဲ အသိညဏ္မဲ႔ေရ တိရစာၦန္တစ္ေကာင္နဲ႔ ထူးမျခားနားျဖစ္လခဗ်ာလ္။ ဖေလာရင္႔ႏိုင္တင္ေဂး(မီးအိမ္ရွင္မ)ပိုင္ သူ႔ဘ၀တစ္ခုလံုးကို တစ္ျခားလူသားတိပါးမွာ မပီးဆပ္ႏိုင္ခေကေတာင္ အကၽြန္ရို႔တိ ေမတၱာကိုပီးႏိုင္သိေရ။ သူတစ္ပါးကိုစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္လုပ္ျပီးေက ကိုယ္႔စိတ္ခ်မ္းသာမွဳကို ရယူႏိုင္ေရလို႔ အရွင္ဘုရားတစ္ပါး ကေဟာခသိေရ။ ေလာကဓံကပီးေရ ဒုခကိုခံစားနိန္ကတ္ရေရလူတိတြက္ အကြ်န္ရို႔တိ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ဇာလုပ္ပီးႏိုင္ဖို႔လဲဆုိပနာ စေက႔ေခ်ေလာက္ စိုင္းစားပီးကတ္မယ္။ 

ေနာက္ဘ၀ေတာင္မဟုတ္ ေဒဘ၀မွာခံစားနိန္ကတ္ရေရ အရွင္ငရဲကလြတ္ေအာင္ ဇာအရာတိက တားဆီးႏိုင္ဖို႔လဲ အိုေလာက။