Wednesday, November 2, 2011
တနိန္႔အေရာက္ လာလတ္ေမ
၀ိုးတ၀ါးၾကယ္ေခ်တိ မမွိတ္မသုန္နဲ႔
သူ႔ရုိ႔တာ၀န္ကို က်ီေအာင္ေဆာင္ရြက္နိန္ကတ္စြာကို
အလုပ္ကျပန္လာတိုင္း ျမင္ရေရ
လစႏၵာရာ သူရို႔အမင္ဆုိေက ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းေရပင္
အမင္႔ရင္ခြင္မွာ ခုိလံဳွခြင္႔ရေရ ဘ၀ ဇာနဲ႔လဲ လွဲလို႔မရ...
ျမိဳ႔ျပဂုဏ္ျဒပ္တိေအာက္မွာ စည္းစိမ္တိနဲ႔
သူရို႔တိတြက္ သာယာနိန္ေရေထာ
စိတ္ဖီးစီးမွဳတိ ဒဇိုင္းမ်ိဳးစံုနဲ႔
နိန္ရာတိုင္းက ထိုးနက္နိန္ကတ္ေတ...
Man-made တိနဲ႔တန္ဆာေဆာင္ထားေရ နိန္ရာမွာ
အကြ်န္႔ရင္က ကႏၱာရသက္သက္ပါ
ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းတိ တပံုတေခါင္းနဲ႔
ဆာေလာင္နိန္ေရ ၾကင္နာမွဳတိကို ေက်ာခိုင္းပနာ
အိမ္လြမ္းေရ မ်က္၀န္းတိကို ၀ွက္ကြယ္ထားမိေရ...
ရိုေသကိုင္းရွိုင္းမွဳနဲ႔ ဂါရ၀တရားတိ
အေရာင္ပင္ ရွာမတြီ႔ကာ
ဟန္ေဆာင္မွဳတိေအာက္က မ်က္ႏွာဖံုးတပ္ထားေရ
ပကတိမ်က္ႏွာတိကိုလဲ တြီ႔ခရယင္႔...
စုတ္ခ်က္ဆြဲမေကာင္းလို႔ ျဖစ္ပ်က္နိန္ေရ
ပန္းခ်ီးကားတစ္ခ်က္ပိုင္
ၾကည္႔ေပ်ာ္ရူေပ်ာ္ေတာင္ မျဖစ္ေတ
ေဒဘ၀ကို ရုန္းကန္ရင္း
နက္ျဖန္ထဲက တစ္ရက္မွာ
ေရာက္ေအာင္ျပန္လာလတ္ပါမယ္........
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment