တနိန္ရာက တေယာက္ေသာသူပါးကို
ဟိုးအ၀ီးကပိုင္ ေခၚသံေခ်တစ္ခု မၾကားတစ္ခ်က္ ၾကားတစ္ခ်က္ မသဲမကြဲ...
အနီေရာင္ အလင္းစက္တစ္ခု အေမွာင္ၾကားထဲက ေပၚလိုုက္ေပ်ာက္လိုက္...
ပရမ္းပတာနဲ႔ ရင္ခုန္သံတိ ဇာျဖစ္လို႔ ေဒေလာက္လ်င္နိန္ရေလ...
မိန္႔ထားရင္းသားနဲ႔ တနိန္ရာကနိန္ ၀ါးခနဲ ေပၚပါလတ္ေတ...
စည္းကို ေစာင္႔ထိန္းရင္းနဲ႔ပင္ တခါတခါလဲ ေဖာက္မိနိန္ေရ...
ဘ၀ကို အေရာင္မဆိုးတတ္သိေရ အဘုေသၽွမဟုတ္ေက႔ေလ
အျဖဴစင္ဆံုး စကားတစ္ခြန္း အဆင္႔သင္႔ရွိေရ...
အသည္းကြဲေက ကုဖုိ႔ သင္ခန္းစာ မသင္ခရေစာ္က ခက္ေတ...
အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္႔ စြယ္ေတာ္ရြက္ မျဖစ္ခေကေလ႔
ေဒကမာၻေျမၾကီးမွာ ခံစားခ်က္မရွိဘဲနဲ႔ အသက္ရွင္သန္နိန္ေရ.....
No comments:
Post a Comment