ဒိုင္ယာရီထဲက လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္း

မေသေရစာ ရခဲ႔တဲ႔ သူ႔ၾကင္နာမွဳကို တြယ္တာခဲ႔ေတာ႔ ေယာင္ေယာင္မွားမွားနဲ႔ လမ္းမွားေရာက္လာခဲ႔ေပမဲ႔ မလြတ္တမ္း ဖမ္းဆြဲခ်င္ထားဖူးခဲ႔တဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကို အမွတ္မထင္ ေလဆိပ္မွာေတြ႔ေတာ႔ လမ္းႏွဳတ္ဆက္ဖို႔တြက္ ကြ်န္မပါးစပ္ေတြ ဖြင္႔မရေလာက္ေအာင္ အင္အားမဲ႔ေနခဲ႔တယ္…….. ပါးစပ္တစ္ခုတည္းဆြံအံေနတာမဟုတ္ ကြ်န္မႏွလံုးသားလဲ ထံုက်င္ေနခဲ႔တယ္။ ခံစားခ်က္ တစ္စံုတစ္ရာက်န္ရွိေနေသးတယ္ဆိုတာ စမ္းသပ္စရာမလိုဘဲ တထိတ္ထိတ္ခုန္ေနတဲ႔ ရင္ခုန္သံက သက္ေသျပခဲ႔တယ္။ အစြမ္းရွိတဲ႔ သူကား ကြ်န္မကမာၻကိုၾကီးစိုးမိုးထားခဲ႔တာ အခုခ်ိန္ထိပါပဲလား …. သူ႔ေရွ႕ေရာက္ရင္ ျဖစ္ေနက်အတိုင္း အေယာင္ေယာင္အမွားမွား အရင္လို႔မျဖစ္ဖို႔တြက္ ကြ်န္မေျခလွမ္းေတြက သူနဲ႔ အေ၀း Check-In Counter ဆီကိုပဲ သူ႔ဆီက ကိုယ္႔နာမည္ေခၚသံၾကားမလား နားစြင္႔ရင္း ဦးတည္ခဲ႔ေတာ႔တယ္…..

ပိန္ပိန္မဲမဲေလး အပ်ိဳရြယ္မ၀င္ေသးေပမဲ႔ သူ႔ကို စေတြ႔ျပီးေနာက္ပိုင္း မိန္းမနဲ႔တူေအာင္ လံုခ်ည္၀တ္ဖို႔ ၈တန္းႏွစ္ကတည္းက ၾကိဳးစားဖူးခဲ႔တယ္ ကြ်န္မဟာ 23ႏွစ္ဆိုတဲ႔ အရြယ္ေရာက္လာေတာ႔ သူ႔မ်က္လံုးထဲ အရင္အတိုင္း ငါပဲလားလို႔ ကိုယ္႔ပါကို မဆီမဆိုင္ ျပန္သံုးသပ္မိရဲ႕။ အျမဲသတိတရရွိခဲ႔တဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကို မရည္ရြယ္ဘဲ ေတြ႔ျပန္ေတာ႔ အရင္လို လမ္းခြဲတိုင္း သူ႔ေက်ာကုန္းကို မၾကည္႔ရရင္ မေနႏိုင္ဘဲ လွည္႔ၾကည္႔မိေတာ႔ ရယ္ေမာေမာနဲ႔ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ခါးကိုဖက္ထားတဲ႔ သူ႔လက္ေတြကိုျမင္ေတာ႔ ေပ်ာ္ရြင္ျခင္းထက္ ဒီတစ္ခါလဲ ငါရံွဳးျပန္ျပီဆိုတဲ႔ အသိနဲ႔ ၀မ္းနည္းရျပန္တယ္။

ေလယဥ္ေပၚေရာက္မွ ဟင္းခနဲ သက္ျပင္းခ်ျပီး စာမ်က္ႏွာတိုင္း သူမပါရင္ မျပီးတဲ႔ ဒိုင္ယာရီကို ဖြင္႔မိျပန္ျပီ။ အေျခအေနတစ္ခု တည္ျငိမ္ဖို႔ ရုန္းကန္ရတဲ႔ ႏိုင္ငံျခားမွာ ပင္ပန္ျခင္းဆိုတာက အေဖာ္ပါ။ ညဥ္းျပတာကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔နားေထာင္ေပးတဲ႔ ဒီဒိုင္ယာရီဆိုတာလဲ ရင္ထဲ က်ိတ္ခံစားခြင္႔မေပးေတာ႔ ႏွလံုးေရာဂါမျဖစ္ေအာင္ ကာကြယ္ေပးတဲ႔ ကြ်န္မ အခ်ိန္မွန္သံုးစြဲတဲ႔ အားေဆးၾကီးေပါ႔ေလ။

အခ်ိန္ကား ဘယ္သူ႔မွ ဂရုမစိုက္ဘဲ သူ႔ပါသူ ရပ္တည္ေနေပမဲ႔ ဒါဏ္ရာတစ္ခုကုစားဖို႔အတြက္ အတိုင္းအတာဆိုတဲ႔ အခ်ိန္တစ္ခုေအာက္မွာကား ကြ်န္မအလူးအလဲ နာက်င္စြာနဲ႔ မကုန္ႏိုင္တဲ႔ အခ်ိန္ေတြကို မုန္းတီးဖူးခဲ႔တယ္။ လက္ရွိဘ၀ဆိုတာ ရုပ္ရွင္ထဲက လုပ္ဇတ္မဟုတ္ေတာ႔ လက္ေတြ႔မွာလဲ အခ်စ္နဲ႔ဘ၀ကား သီးသန္႔စီပင္။ ႏွလံုးသားနဲ႔ ေရြးခ်ယ္ခြင္႔ေပးခဲ႔တယ္ အသက္ရြယ္တစ္ခုကိုေတာင္ ကြ်န္မေက်ာ္လြန္းႏိုင္ခဲ႔ျပီဆိုေတာ႔ အရာရာကို ဦးေႏွာက္နဲ႔ဆံုးျဖတ္ရမဲ႔ ဒီအခ်ိန္ေရာက္မွေတာ႔ ကေလးမဆန္ေတာ႔ပါဘူးေလ……………….

ကြ်န္မဖတ္ဖို႔

ေျခေထာက္မရွိတဲ႔ လူေတြကိုျမင္မွ
ကိုယ္လက္အဂၤါျပည္႔စံုေနတဲ႔
ကိုယ္႔ ခႏၵာကို သတိထားမိျပီး
ေက်းဇူးတင္ရေကာင္းမွန္းသိလာတယ္

အနားမွာ ဘယ္သူမွမရွိ အထီးက်န္လာမွ
ငါဒီထက္ပိုျပီး လူေတြကို
အၾကင္နာတရားနဲ႔ ဆက္ဆံခဲ႔ရင္ေကာင္းမွာပဲလို႔
ေနာင္တရလာတယ္

ဂုဏ္သိကၡာကိုေရာင္းျပီး အလုပ္လုပ္ေနရသူေတြကို ေတြ႔မွ
ကိုယ္႔အလုပ္ကို တန္ဖိုးရွိမွန္း ဂုဏ္ယူတတ္လာတယ္

စကားမေျပာႏိုင္တဲ႔ လူေတြနဲ႔ဆံုဖူးမွ
အတင္းေျပာတတ္တဲ႔ ကိုယ္႔ပါးစပ္က သူတို႔ေလာက္ေတာင္
အသံုးမ၀င္ပါလားလို႔ သံေ၀ဂရလာတယ္

ေသမေလာက္နာၾကင္ျခင္းကို ေအာင္႔အီးျပီး
ကင္ဆာေရာဂါကို တိုက္ခိုက္ေနတဲ႔ ကေလးေတြကို ျမင္ေတာ႔
ပင္ပန္းလြန္းလို႔ အသက္ရွင္ေနတာကို ညဥ္းတြားမိတဲ႔
ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ ရွက္လာတယ္

တေန႔ သူျပန္လာပါလိမ္႔ေမ

မိုးဖြဲဖြဲက်တဲ႔ တေန႔
ကံ႔ေကာ္ပန္း တပြင္႔ေပးဖို႔
ေႏြရာသီထဲမွာ သူျပန္လာခဲ႔မယ္တဲ႔

ေခ်ာင္းေဘးနားက
တံတားေလးသာ ဒီအတိုင္းရွိေနေသးရင္
အရင္လိုပဲ ညေနခင္းကို ထိုင္ေငးဖို႔
သူျပန္လာခဲ႔မယ္တဲ႔

ရွဳပ္ေထြးလြန္းတဲ႔ ေလာကၾကီးကို ေက်ာခို္င္းျပီး
ရြာေဘးနားက ေလတဟူးဟူးတိုက္ေနတဲ႔
ေတာင္ေပၚထက္မွာ ေကာ္ဖီတူတူေသာက္ဖို႔
သူျပန္လာခဲ႔မယ္တဲ႔

ႏွစ္တႏွစ္ရဲ႕
ပထမဆံုးေနေရာင္ျခည္ကို တူတူထိေတြ႔ဖို႔
သူျပန္လာခဲ႔မယ္တဲ႔

ေစ်းသြားရင္
တစ္သက္လံုး ျခင္းေတာင္းကိုင္ေပးဖို႔
တေန႔အေရာက္ ျပန္လာခဲ႔မယ္လို႔
မသြားခင္ သူကတိေပးသြားခဲ႔တယ္

အဲဒီ႔တေန႔ဟာ
ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခုေက်ာ္လြန္း သြားေပမဲ႔
ျပန္လာခဲ႔မယ္လို႔ ေျပာခဲ႔ေတာ႔
သူဟာ သစၥာရွိတဲ႔သူေပါ႔

ဘ၀ဆိုေသာ ခရီးတို

ဘ၀ဆိုတာ ဘယ္အခ်ိန္ျပီးဆံုးမဲ႔ မသိတဲ႔ ခရီးတိုတစ္ခု။ အဲဒီခရီးမွာ လူေပါင္းမ်ားစြာကို စရိုက္မ်ိဳးစံုနဲ႔ ၾကံဳတြ႔ၾကရတယ္။ မိတ္ေဆြစစ္ရွားပါးေသာ္လည္း လဲက်ရင္ လက္ခုပ္တီးမဲ႔သူကား မ်ားပါးလြန္း၏။ ကိုယ္႔စိတ္အလိုမက်ေတာ႔ လူေတြကို ကိုယ္႔အတၱကို ဦးစားေပးျပီး မတူမတန္ ဆက္ဆံခဲ႔တာေတြကို ေနာက္တရျပန္ေတာ႔ လမ္းဆံုးကိုျမင္ေနရျပီ။

ဘာျဖစ္မွာမွန္းမသိတဲ႔ အနာဂါတ္ကို ေတြးပူျပီး စားခ်င္တာမစားရဲ ၀တ္ခ်င္တာမ၀ယ္ရဲ သြားခ်င္တဲ႔ခရီး စရိတ္ၾကီးေတာ႔မသြားရဲနဲ႔ ပိုက္ဆံပဲစုလာေတာ႔ ဘ၀ဆိုတာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ကိုယ္ေနခ်င္သလို မေနခဲ႔ရတဲ႔ ၀မ္းနည္ဖြယ္ခရီးျဖစ္လာတယ္။

တကယ္လို႔ မနက္ျဖန္သာ ငါ႔ေနာက္ဆံုးခရီးစဥ္ဆိုလွ်င္ က်ဳပ္တို႔ေတြ ခုလိုမ်ိဳး အခ်ိန္ျဖဳန္းေနအုန္းမွာလား။ ခုလိုမ်ား သူငယ္ခ်င္းေဘးမွာထားျပီး ရည္းစားမ်က္ႏွာၾကည္႔သလို ဖုန္းကိုတစိမ္႔စိမ္႔ၾကည္႔ေနအုန္းမွာလား။ အေဖအေမဆီကို ေငြလႊဲလိုက္ျပီဆိုတဲ႔ သတင္းေျပာဖုိ႔ တစ္လမွာမွ တစ္ခါတည္း ဖုန္းဆက္အုန္းမွာလား။ ပင္လယ္ျပင္က ေနထြက္ခ်ိန္ ေန၀င္ခ်ိန္ၾကည္႔ဖို႔ ခရီးစရိတ္ ႏွေျမာေနအုန္းမလား။ တစ္ေယာက္ေယာက္ ဒုကၡျဖစ္ေနရင္ ငါနဲ႔ မဆိုင္ဆိုတဲ႔ စိတ္နဲ႔ ေနအုန္းမလား။

Life is too short for any regrets
Live each day as if its your last
One day, Someday is here.......