ဘ၀ဆိုေသာ ခရီးတို

ဘ၀ဆိုတာ ဘယ္အခ်ိန္ျပီးဆံုးမဲ႔ မသိတဲ႔ ခရီးတိုတစ္ခု။ အဲဒီခရီးမွာ လူေပါင္းမ်ားစြာကို စရိုက္မ်ိဳးစံုနဲ႔ ၾကံဳတြ႔ၾကရတယ္။ မိတ္ေဆြစစ္ရွားပါးေသာ္လည္း လဲက်ရင္ လက္ခုပ္တီးမဲ႔သူကား မ်ားပါးလြန္း၏။ ကိုယ္႔စိတ္အလိုမက်ေတာ႔ လူေတြကို ကိုယ္႔အတၱကို ဦးစားေပးျပီး မတူမတန္ ဆက္ဆံခဲ႔တာေတြကို ေနာက္တရျပန္ေတာ႔ လမ္းဆံုးကိုျမင္ေနရျပီ။

ဘာျဖစ္မွာမွန္းမသိတဲ႔ အနာဂါတ္ကို ေတြးပူျပီး စားခ်င္တာမစားရဲ ၀တ္ခ်င္တာမ၀ယ္ရဲ သြားခ်င္တဲ႔ခရီး စရိတ္ၾကီးေတာ႔မသြားရဲနဲ႔ ပိုက္ဆံပဲစုလာေတာ႔ ဘ၀ဆိုတာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ကိုယ္ေနခ်င္သလို မေနခဲ႔ရတဲ႔ ၀မ္းနည္ဖြယ္ခရီးျဖစ္လာတယ္။

တကယ္လို႔ မနက္ျဖန္သာ ငါ႔ေနာက္ဆံုးခရီးစဥ္ဆိုလွ်င္ က်ဳပ္တို႔ေတြ ခုလိုမ်ိဳး အခ်ိန္ျဖဳန္းေနအုန္းမွာလား။ ခုလိုမ်ား သူငယ္ခ်င္းေဘးမွာထားျပီး ရည္းစားမ်က္ႏွာၾကည္႔သလို ဖုန္းကိုတစိမ္႔စိမ္႔ၾကည္႔ေနအုန္းမွာလား။ အေဖအေမဆီကို ေငြလႊဲလိုက္ျပီဆိုတဲ႔ သတင္းေျပာဖုိ႔ တစ္လမွာမွ တစ္ခါတည္း ဖုန္းဆက္အုန္းမွာလား။ ပင္လယ္ျပင္က ေနထြက္ခ်ိန္ ေန၀င္ခ်ိန္ၾကည္႔ဖို႔ ခရီးစရိတ္ ႏွေျမာေနအုန္းမလား။ တစ္ေယာက္ေယာက္ ဒုကၡျဖစ္ေနရင္ ငါနဲ႔ မဆိုင္ဆိုတဲ႔ စိတ္နဲ႔ ေနအုန္းမလား။

Life is too short for any regrets
Live each day as if its your last
One day, Someday is here.......