" ေျပပါစီ ေဒအျငိဳးတိ "

ငါ.အတြက္ ေဒအျငိဳးတိ အဆံုးရွိဖို.သိလား။

ငါနဲ.ပက္သက္သမွ်ကို တစ္ေခါက္ေလာက္ ျပန္စဥ္းစားၾကည္.ပီးပါ။

မင္းနဲ.ငါ.ၾကား အမွတ္တရတစ္ခုလဲမရွိခေက.ေလ.  ဇာလားလား ဇာလုပ္လုပ္ မင္းကိုသတိရနိန္စြာခက္ေတ။

တခါတေလ ေကာင္းထူးဆန္းေရ ကံတရားၾကီးက ငါရို.တိကို ၀ီးကြာဖို. ဆံုဆည္းပီးခစြာလား။

ငါေလ အထီးမက်န္လို. လူတိကို ဇာေလာက္ေျပာေျပာ ငါ.ကိုငါ မလိမ္ႏိုင္ခ။

အိမ္ျပန္ခ်င္တိုင္း  ေခါင္းငိုက္စိုက္နဲ. ပ်င္းဖုိ.ေကာင္းေရ။

ပန္းျခံထဲက ထိုင္ခံုမွာထိုင္မိတိုင္း အာကာကိုေမာ.ၾကည္.မိေရ အခ်ိန္တိုင္း

ေဒအာကာေအာက္တေနရာမွာ မင္းရွိနိန္ေရမလားေယ ဆိုေရ စိတ္က ငါ.ကိုႏီြးထီြးေစေရ။

မင္းသိလာ

ကဗ်ာတိထဲမွာေလ အလြမ္းကဗ်ာက ဖတ္လို.အေကာင္းဆံုး။

 မင္းသိထားသင္.ေရ သူရို.တိ ဇာပိုင္ခံစားခ်က္နဲ. ေဒကဗ်ာတိကို ေရးခကတ္ေလဆိုစြာကို။

အသည္းကြဲေရဆိုစြာ စာသားကရာ လွနိန္စြာ ဇာေလာက္ထိဆိုးရြားလဲ ဆိုစြာ မင္းတနိန္.သိလာလိမ္.မယ္။

ဇာေလာက္ပင္ အဆင္း ရနံ မရွိေရ ပန္းျဖစ္နိန္ပါတ္စီ ပန္းတိုင္း ပန္းတိုင္းမွာ လိပ္ျပာေလး တစ္ေကာင္ေတာ.ရွိစျမဲမလား။ ငါ.တြက္လိပ္ျပာ မင္းမဟုတ္ဆိုစြာ ငါ. ကံတရားရာ ငါလက္ခံရဖို.။

ငါ.အနားမွာ မင္းတစ္ခါမွ မရွိဖူးခေက.ေလ. ငါ. စိတ္ကူးယွဥ္ အိပ္မက္တိဆိုစြာ မင္းနဲ.ျပည္.နက္နိန္တုန္း။

မင္းကိုၾကည္.မိဖို.စြာကို  ေကာင္းေကာင္းေၾကာက္ခေရ  မၾကည္.ဘဲနဲ.လဲ မနိန္ႏိုင္ခ။

ခက္ေတ မင္း လူတိုင္းဇာျဖစ္လို. ေဒ အခ်စ္ဆိုေရ. စက္ကြင္းၾကီးက မလြတ္ႏိုင္ရစြာလဲ မသိ။

သူမ်ားတိပိုင္ ေတာင္ပံပါေက ခ်စ္တဲ.သူဆီကို အေရာက္ ပ်ံႏိုင္ကတ္ေက.ေလ.  ငါ.မွာကာ. ဇာမွာလဲ။

သတိရေရ မင္း။ ေက်းဇူးျပဳျပီးေက ငါ.ကို တစ္နွစ္တစ္ခါေလာက္ ေဒအခ်ိန္ေရာက္တိုင္း သတိရပီးပါ။

ေဒအခ်ိန္ေရာက္တိုင္း ငါ.အခန္းထဲမွာ နိန္ခစြ ဇာနွႏွစ္ေျမာက္လဲမသိလိုက္ဗ်ာလ္။

ေဒအျငိဳးတိ ေဒအလြမ္းတိ ေဒ၀ဒနာတိကို အဆံုးသတ္ခ်င္ဗ်ာလ္။

သတိရေပးပါ။