သစ္ရြက္ကေလးပါ

မင္းထြက္သြားတုန္းက 
ရြာထိပ္ေညာင္ပင္ေအာက္မွာ 
မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုသာ 
မင္းေတြ႔ခဲ႔မယ္ဆိုရင္ 
မင္းေျခလွမ္းေတြ ရပ္တန္႔ခဲ႔မလား ... 

အခ်ိန္မွီေရာက္မလာခဲ႔ဘူးဆိုတဲ႔ ေနာက္ကြယ္မွာ
ေသျခင္းတရားတခုရွိတာ သိသြားခဲ႔ရင္ 
ငါ႔ကိုအျပစ္တင္ျပီး လမ္းခြဲခဲ႔တာ 
မင္းေနာင္တမ်ား ရေနမွလား ... 

အခ်စ္တစ္ခုတည္းတြက္ ကိုယ္ရဲ႔မာနကို 
မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ခဲ႔တဲ႔ မင္းကို 
အတၱၾကီးတယ္လို႔ တခါမွ ငါမေျပာခဲ႔ဖူးပါ ... 

Popular ျဖစ္ခ်င္တဲ႔ မင္းနဲ႔
သာမာန္ဘ၀ကို ျမတ္ႏိုးတဲ႔ ငါ 
လမ္းေၾကာင္းမတူခဲ႔တာ အဆန္းမွမဟုတ္တာ... 

သတိတရမ်ားရွိခဲ႔ရင္ သၾကၤန္ေရာက္တိုင္း
ေပးေနက် ကံ႔ေကာ္ပန္းတစ္ပြင္႔ေလာက္ 
လက္ေဆာင္ေပးစမ္းပါကြယ္... 

မင္းရဲ႔ ဒိုင္ယာရီထဲက 
စာမ်က္ႏွာသစ္ေတြမွာ ငါ႔ရဲ႔နာမ္စား 
နာမည္တခုေလာက္ 
ရွာေတြ႔ႏုိင္မယ္ မထင္ေတာ႔ပါ... 

တန္ဖိုးဆုိတာ 
ထားတဲ႔သူေပၚမွာ မွဳတည္ျပီး 
ရွိတယ္,မရွိဘူး ဆိုျပီး 
ကြာျခားသြားတာပါ... 

အမွန္တကယ္မ်ား 
ခ်စ္တတ္ ျမတ္ႏိုးတတ္ခဲ႔ရင္ 
နင္ဘယ္အဆံုးရွံုးခံခဲ႔ပါ႔မလဲ...

ေျမေပၚမွာ ေၾကြေနတဲ႔ 
သစ္ရြက္ကေလးေတြ 
သူတို႔ေတြ ျပန္စိမ္းလွန္းႏိုင္အုန္းမယ္လို႔ 
မင္းထင္ခဲ႔သလား ...