မနက္ေလးနာရီ ထိုးျပီဆိုတာနဲ႔ ဟုိအေ၀းေတာင္ေပၚ ေတာရေက်ာင္းက တံုးေမာင္းေခါက္သံ ေလးခ်က္တိတိ ၾကားလိုက္ရသလို ၾကက္တြန္သံ " ေအာက္အီးအီးအြတ္ " ဆိုတဲ႔ ေအာ္သံက စာက်က္ဖို႔ထေတာ႔ဆိုတဲ႔ သဘာ၀ကေပးထားတဲ႔ က်မရဲ႔ နာရီႏိုးစက္သံေလးေတြေပါ႔။ အေမ႔ရင္ခြင္ထဲ၀င္တိုးမိတာ " သမီးထေတာ႔ " ဆိုျပီး ေစာင္ကိုေတာင္ ကိုယ္ေပၚကေန ဆြဲခ်လိုက္ေသးတယ္။ ရက္စက္လိုက္တာ အေမရယ္ အလြန္ေအးလွတဲ႔ ဒီလိုမ်ိဳးေဆာင္းရာသီမွာ စာက်က္ဖို႔ထားအုန္း မ်က္လံုးေတာင္မဖြင္႔ခ်င္ပါ....
အိမ္ေဘးက အန္တီ သူ႔သားျဖစ္တဲ႔ က်မရဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ဘ၀တူငပ်င္းကို စာက်က္ဖို႔ ႏိွဳးတာမရလို႔ ဆူသံကလဲ ၾကက္တြန္သံနဲ႔ အျပိဳင္ ထြက္လာစျမဲ။ ဆြမ္းေတာ္ခ်က္ဖို႔ တကုတ္ကုတ္နဲ႔ အဘြားက မီးဖိုထဲမွာ အလုပ္ရွဳပ္ေနေလရဲ႔။ က်မတို႔ျမိဳ႔က မၾကီးေပမဲ႔ ျမိဳ႔နဲ႔ကိုက္ညီတဲ႔ ဂုဏ္အဂၤါရပ္ေတြရွိလို႔ အနီးနားရြာေတြက ေစ်းလာ၀ယ္ၾကတဲ႔ ျမိဳ႔မေစ်းၾကီး တခုရွိတယ္။ နယ္ရြာေတြက ေစ်းေရာင္းမဲ႔သူေတြ အိမ္ေရွ႔ကျဖတ္သြားၾကတာ ဟင္းရြက္သယ္သူသယ္ ငါးေတြသယ္သူသယ္နဲ႔ မနက္မိုးမလင္းခင္ ေစ်းကိုအေရာက္သြားဖို႔ ေျပာနၾကတာ က်မေစာင္ထဲကေနရင္းေတာင္ ၾကားရတယ္.....
အေမ႔အငယ္ဆံုး ညီမကလဲ ေဆာင္းရာသီေရာက္တိုင္းေၾကြေနၾက သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြကို လမ္းမေပၚမွာ မနက္တိုင္း အမိွဳက္လွဲရင္း ကုသိုလ္လဲရ ၀မ္းလဲ၀တယ္ ဆိုသလို အခ်မ္းေျပ မီးဖိွဳအျဖစ္ အလြယ္တကူ သံုးလို႔ရေအာင္ မီးရွိဳ႔ေနေလရဲ႔။ အိမ္ေရွ႔က ေတာင္ဇလပ္ပန္း ရန႔ံကလဲ ေမႊးၾကိဳင္ေနတာ မနက္က်ရင္ ဆရာမတြက္ ေတာင္ဇလပ္ပန္းေတြ ခူးျပီး တစ္ကံုးေလာက္ ယူသြားအုန္းမွ.....
ရပ္ကြက္က အဘိုးေတြနဲ႔ တူတူလမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ က်မရဲ႔ အဘိုးကလဲ တုတ္ေကာက္ တေခ်ာင္းကိုင္ျပီး အေဒၚရဲ႔ မီးဖိွဳေဘးမွာ ေစာင္႔ေနတယ္။ မနက္တိုင္းဖြင္႔ေနက် ၾကာနီကန္ဆရာေတာ္ ဦးဇဋိလ ေဟာ္ၾကားတဲ႔ " ပ႒ာန္းပါဠိေတာနဲ႔ ဓါရဏပရိတ္ေတာ္ " ကို မၾကားရရင္ မနက္ခင္းအိပ္ရထရတာ တခုခုလိုေနသလိုပဲ။ သမီးထေတာ႔ " ဆိုတဲ႔ အေမရဲ႔ အသံနည္းနည္းေလာက္မာလာျပီးဆိုတာနဲ႔ ေနာက္တေခါက္ ႏွိဳးဖို႔နည္းကို သိလို႔ ေက်ာကုန္းေပၚ ၀ျခမ္းျပား မေရာက္ခင္ ျဗဳန္းခနဲ ထထိုင္လိုက္ပါေတာ႔တယ္.....
စာမက်က္ခင္ မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔အထ အျပင္မွာ အေမွာင္ထုက ၾကီးစိုးဆဲ ၾကယ္ေရာင္ေလးေတြက တလက္လက္နဲ႔ သူ႔တို႔အစြမ္း မိုးမလင္းခင္ သူတို႔ထက္ အားၾကီးတဲ႔ ေနေရာင္မထြက္ခင္ အားကုန္ျပေနၾကေလရဲ႔။ ေလတခ်က္အေ၀ွ႔မွာ ေအးစိမ္႔သြားတာ ၾကက္သီးေမြးေတာင္ထတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး ခ်မ္းေအးလွတဲ႔ ႏွင္းေတြေ၀ေနတဲ႔ ေဆာင္းမနက္ခင္းမွာ အိပ္ခ်င္စိတ္ကို ျပန္လည္တိုက္ခိုက္ရင္း က်မရဲ႔ဘ၀ကို လင္းလက္ေစမဲ႔ စာေတြကို က်က္ရပါအုန္းမယ္..............
အိမ္ေဘးက အန္တီ သူ႔သားျဖစ္တဲ႔ က်မရဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ဘ၀တူငပ်င္းကို စာက်က္ဖို႔ ႏိွဳးတာမရလို႔ ဆူသံကလဲ ၾကက္တြန္သံနဲ႔ အျပိဳင္ ထြက္လာစျမဲ။ ဆြမ္းေတာ္ခ်က္ဖို႔ တကုတ္ကုတ္နဲ႔ အဘြားက မီးဖိုထဲမွာ အလုပ္ရွဳပ္ေနေလရဲ႔။ က်မတို႔ျမိဳ႔က မၾကီးေပမဲ႔ ျမိဳ႔နဲ႔ကိုက္ညီတဲ႔ ဂုဏ္အဂၤါရပ္ေတြရွိလို႔ အနီးနားရြာေတြက ေစ်းလာ၀ယ္ၾကတဲ႔ ျမိဳ႔မေစ်းၾကီး တခုရွိတယ္။ နယ္ရြာေတြက ေစ်းေရာင္းမဲ႔သူေတြ အိမ္ေရွ႔ကျဖတ္သြားၾကတာ ဟင္းရြက္သယ္သူသယ္ ငါးေတြသယ္သူသယ္နဲ႔ မနက္မိုးမလင္းခင္ ေစ်းကိုအေရာက္သြားဖို႔ ေျပာနၾကတာ က်မေစာင္ထဲကေနရင္းေတာင္ ၾကားရတယ္.....
အေမ႔အငယ္ဆံုး ညီမကလဲ ေဆာင္းရာသီေရာက္တိုင္းေၾကြေနၾက သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြကို လမ္းမေပၚမွာ မနက္တိုင္း အမိွဳက္လွဲရင္း ကုသိုလ္လဲရ ၀မ္းလဲ၀တယ္ ဆိုသလို အခ်မ္းေျပ မီးဖိွဳအျဖစ္ အလြယ္တကူ သံုးလို႔ရေအာင္ မီးရွိဳ႔ေနေလရဲ႔။ အိမ္ေရွ႔က ေတာင္ဇလပ္ပန္း ရန႔ံကလဲ ေမႊးၾကိဳင္ေနတာ မနက္က်ရင္ ဆရာမတြက္ ေတာင္ဇလပ္ပန္းေတြ ခူးျပီး တစ္ကံုးေလာက္ ယူသြားအုန္းမွ.....
ရပ္ကြက္က အဘိုးေတြနဲ႔ တူတူလမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ က်မရဲ႔ အဘိုးကလဲ တုတ္ေကာက္ တေခ်ာင္းကိုင္ျပီး အေဒၚရဲ႔ မီးဖိွဳေဘးမွာ ေစာင္႔ေနတယ္။ မနက္တိုင္းဖြင္႔ေနက် ၾကာနီကန္ဆရာေတာ္ ဦးဇဋိလ ေဟာ္ၾကားတဲ႔ " ပ႒ာန္းပါဠိေတာနဲ႔ ဓါရဏပရိတ္ေတာ္ " ကို မၾကားရရင္ မနက္ခင္းအိပ္ရထရတာ တခုခုလိုေနသလိုပဲ။ သမီးထေတာ႔ " ဆိုတဲ႔ အေမရဲ႔ အသံနည္းနည္းေလာက္မာလာျပီးဆိုတာနဲ႔ ေနာက္တေခါက္ ႏွိဳးဖို႔နည္းကို သိလို႔ ေက်ာကုန္းေပၚ ၀ျခမ္းျပား မေရာက္ခင္ ျဗဳန္းခနဲ ထထိုင္လိုက္ပါေတာ႔တယ္.....
စာမက်က္ခင္ မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔အထ အျပင္မွာ အေမွာင္ထုက ၾကီးစိုးဆဲ ၾကယ္ေရာင္ေလးေတြက တလက္လက္နဲ႔ သူ႔တို႔အစြမ္း မိုးမလင္းခင္ သူတို႔ထက္ အားၾကီးတဲ႔ ေနေရာင္မထြက္ခင္ အားကုန္ျပေနၾကေလရဲ႔။ ေလတခ်က္အေ၀ွ႔မွာ ေအးစိမ္႔သြားတာ ၾကက္သီးေမြးေတာင္ထတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး ခ်မ္းေအးလွတဲ႔ ႏွင္းေတြေ၀ေနတဲ႔ ေဆာင္းမနက္ခင္းမွာ အိပ္ခ်င္စိတ္ကို ျပန္လည္တိုက္ခိုက္ရင္း က်မရဲ႔ဘ၀ကို လင္းလက္ေစမဲ႔ စာေတြကို က်က္ရပါအုန္းမယ္..............
No comments:
Post a Comment